შეარაღებული ძალების მთავარსარდალი - საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის კანონმდებლობის თანახმად, მშვიდობიანობის პერიოდში არ არსებობდა მთავარსარდლის თანამდებობა. ომის ან საომარი საფრთხის შემთხვევაში, მთავრობის საგანგებო დეკრეტით, ინიშნებოდა მთავარსარდალი. ომის დროს ოპერატიულ საქმეებში მთავარსარდალი სრული თავისუფლებით სარგებლობდა. 1919 წ-ის 29 ივლისს მიღებული შეიარაღებულ ძალთა მმართველობის მოწყობის ახალი კანონის თანახმად, ომიანობის პერიოდში მთავარსარდალთან მთავრობის თავმჯდომარე, თუ ამის საჭიროებას დაინახავდა, ნიშნავდა სამხედრო-საველე საბჭოს, რომელიც განაგებდა ადგილობრივ ადმინისტრაციულ და პოლიტიკურ საკითხებს, მაგრამ საომარი ოპერაციების წარმოებაში მთავარსარდალი სრულიად დამოუკიდებლად მოქმედებდა. სხვადასხვა პერიოდში საქართველოს პირველი რესპუბლიკის შეირაღებული ძალების მთავარსარდლად დანიშნული იყვნენ გენერლები: ალექსანდრე გედევანიშვილი (1918-1919 წწ.); ილია ოდიშელიძე (1920-1921 წწ.); გიორგი კვინიტაძე (1920-1921 წწ.).