აბაშელი ალექსანდრე (ისააკ) ბესარიონის ძე (ჩოჩია) - (15.VIII.1884, სოფ. საჩოჩიო - 27.IX.1954, თბილისი) - ქართველი პოეტი. დაიბადა ღარიბი გლეხის ოჯახში. სწავლობდა აბაშის ორკლასიან სასწავლებელში. მსახურობდა აბაშის ფოსტის განყოფილებაში, რამდენიმე თვის შემდეგ ბორჯომის ფოსტის კანტორაში გადაიყვანეს. 1902 ეცნობა არალეგალურ ლიტერატურას. 1904 ბათუმში, როტშილდის ქარხანაში მუშაობს. 1905 რევოლუციურ მოღვაწეობას იწყებს. მუშაობდა პროპაგანდისტად აბაშის, ბანძისა და მარტვილის რაიონებში. 1906 დააპატიმრეს და ჯერ ოლონეცისა, შემდეგ კი ვოლოგდის გუბერნიაში გადაასახლეს. 1908 გაათავისუფლეს და გადასახლებიდან დაბრუნების შემდეგ მუშაობდა თბილისში „კავკაზისა“ და „ნოვაია რეჩის“ რედაქციებში. აქ გამოაქვეყნა პირველი ლექსები რუსულ ენაზე. 1910 პირველი ქართული ლექსი „შავი აჩრდილი“ დაიბეჭდა (ჟ. „თეატრი და ცხოვრება“, № 28), 1913 - ლექსების პირველი წიგნი „მზის სიცილი“. 1911 გაზ. „თემმა“ სალიტერატურო კონკურსი გამოაცხადა, სადაც „სატურნის“ ფსევ დონიმით წარადგინა ლექსი „მზე“, რომელსაც ჟიურიმ მეორე პრემია მია- ნიჭა. ლიტერატურულ -მუსიკალურ საღამოზე ა.წერეთელმა გამოაცხადა ავტორის ვინაობა. 1913-1914 სწავლობდა მოსკოვის უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტზე.
დამოუკიდებლობის პერიოდში ეწეოდა აქტიურ სამწერლო საქმიანობას. 1918 ქართულ კლუბში ჰიმნთა შეჯიბრება გაიმართა და ის მთავრობის მხრიდან ჟიურის წარმომადგენელი იყო. აქვეყნებდა ლექსებს ლიტერატურულ ჟურნალში „ლეილა“. 1920 დაწერა ლექსი „ელეგია“, სადაც ამაოებაზე საუბრობს, 1921 - ლექსი „შორეული ნაპირი“, რომელშიც პესიმისტურად ეხმიანება საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების გამარჯვებას. გახდა ლიტერატურული დაჯგუფება „აკადემიური მწერლობის კავშირის“ წევრი, რომელიც აერთიანებდა მაშინ კომუნისტური პარტიისა და საბჭოთა სახელმწიფოს სალიტერატურო პოლიტიკის ძირითადი პრინციპებისადმი ყველაზე უარყოფითად განწყობილ მწერლებს. 1921 მისი რედაქტორობით გამოდის ჟურნალი „ხომალდი“. 1921 სალიტერატურო ორგანო „სიტყვა ქართულის“ სარედაქციო კოლეგიის წევრია. 1923 გამოსცა კრებული „ანთებული ხეივანი“. დაწერილი აქვს მოთხრობები: „ქალი სარკეში“ (1930), „ატმის ყვავილი“ (1959). დაუმთავრებელი დარჩა რომანი „ირმა“. ეწეოდა მთარგმნელობით საქმიანობას. ქმნიდა ქართველ პოეტთა პწკარედებს. იყო ჟურნალ „წიგნის“ პასუხისმგებელი მდივანი, დიდხანს იმუშავა გამომცემლობა „ზარია ვოსტოკაში“, სიცოცხლის უკანასკნელ წლებში მუშაობდა მწერალთა კავშირის პოეზიის სექციის ლიტერატურულ კონსულტანტად. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.